Het pad van Opinie naar Vooruitziendheid : Gene Key 17
Deze sleutel staat in mijn profiel op de positie van mijn roeping. Ik deel graag mijn persoonlijke ervaring.
Toen ik op mijn 18e het huis uit ging om te studeren, besefte ik niet dat ik sterke overtuigingen had overgenomen uit mijn gezin van afkomst, vooral van mijn moeder en broers – zaadjes die kennelijk al geplant waren in mijn vroege jeugd en krachtig opkwamen in mijn tienertijd.
Een van de meest diepgewortelde overtuigingen die ik meedroeg, was: “Je kunt niemand vertrouwen.” Deze opinie bepaalde destijds hoe ik mij opstelde in relaties. Ik voelde me emotioneel onzeker, durfde mezelf niet kwetsbaar te tonen, niet werkelijk intiem te zijn. Ik was altijd op mijn hoede. Als niemand te vertrouwen was, dan moest ik zelf sterk blijven, mijn eigen boontjes doppen en vooral geen zwakheden laten zien. Een eenzijdig beeld had zich vastgezet in mijn gedachten, waardoor ik een mentale scheiding creëerde tussen de ander en mijzelf. Dit wantrouwen zat diep en richtte zich vooral op mannen. Achteraf gezien niet gek omdat deze sleutel een connectie heeft met de heilige collectieve seksuele wond en de wond van ontkenning.
In mijn studententijd wilde ik ook ergens bij horen, dus koos ik voor verschillende verenigingen, maar nergens durfde ik echt helemaal mezelf te zijn. Ik liet altijd slechts een deel van mezelf zien, meestal m’n stoere kant (yang energie) en ontkende de meest intieme verhalen en gevoelens (yin energie) of hield ze voor mezelf. Door dit patroon bleef echte verbinding met anderen uit. Ik twijfelde aan hun goede intenties en ik twijfelde aan mezelf. Wie was ik eigenlijk, als ik nooit echt liet zien wat er in mij leefde? Vertrouwde ik mezelf? Kende ik mijzelf eigenlijk wel?
De doorbraak kwam toen m’n relatie beëindigde en ‘t toekomstbeeld dat ik had gevormd in duigen viel. Ondanks de pijn wist ik diep van binnen dat het goed was. Ik kreeg een kans om een nieuwe start te maken.
En zo gebeurde het: ik ontmoette later een man die moeiteloos mijn hart binnenkwam. Ik vond hem geweldig maar herinnerde de verse pijn van een gebroken relatie. Vanuit zelfbescherming voor nieuwe pijn zei ik daarom vaak: “Je kent me helemaal niet.” Dat was natuurlijk projectie, maar dat wist ik toen nog niet.
Hij vond mij interessant en was oprecht benieuwd, dus nodigde hij me keer op keer uit om mezelf wel te laten zien. Bloedspannend, wat als hij mij echt zou leren kennen? Wat als hij zou zien wie ik werkelijk was? Zou hij me dan nog leuk vinden? Door zijn aanmoediging durfde ik me beetje bij beetje te openen. En tot mijn verbazing ging hij me steeds mooier en aantrekkelijker vinden, juist omdat ik me liet zien zoals ik was. Mijn zelfvertrouwen groeide, en daarmee ook mijn eerlijkheid – niet alleen naar hem, maar naar mijzelf en naar iedereen om me heen. Mijn hart was weer opengegaan.
Meer afstand nemen van mijn moeder hielp me deze patronen te doorbreken, waardoor ik steeds losser kwam van haar invloed. De zoektocht naar mijn ware zelf nam een vlucht en ik volgde allerlei cursussen, opleidingen, therapieën en deed onder meer familieopstellingen om die diepgewortelde overtuigingen te onderzoeken en te transformeren. Ik begon mijn patronen, systemen en structuren te voelen in mijn lijf en ze te doorzien; ook dat het vertrouwen in anderen begint met vertrouwen in mijzelf. Zo veranderde mijn zienswijze.
Deze transformatie past bij de beweging van Gene Key 17: van opinie naar vooruitziendheid. Mijn blik verruimde en mijn innerlijke houding werd anders. Zo ging ik meerdere perspectieven zien, zag dat er meer lagen van waarheid bestaan en de schoonheid en genade daarvan.
Daarna ging het snel omdat ik bleef oefenen om waar te nemen vanuit mijn hart en intuïtie. Ik ging mensen en situaties zien met mijn hele wezen waardoor er geregeld een helder weten of voelen ontstond.
De Siddhi van Gene Key 17 is alwetendheid: een diepere staat van bewustzijn. Het is weten zonder oordeel en vertrouwen zonder angst. Het opent ons derde oog, het oog dat verder kijkt dan de menselijke conditionering en dat misschien wel in ons hart gelegen is in plaats van in ons hoofd tussen onze wenkbrauwen. Dit is niet hetzelfde als intellectueel alles begrijpen, maar eerder een staat van zijn waarin alles vanzelf helder wordt. Het is de blik van genade, het goddelijke oog dat ziet zonder oordeel. In deze staat lossen meningen op, wordt waarheid iets vloeiends en is er enkel een diep, universeel weten. Er is geen behoefte meer aan mentale structuren, alleen een openheid voor de waarheid die zich op elk moment ontvouwt. Ik ben nog onderweg, maar ik voel hoe de richting steeds helderder wordt.
Ben je klaar om oude patronen los te laten en meer vanuit vertrouwen te leven?
Neem dan contact op voor een sessie en ontdek wat er voor jou mogelijk is.
Van harte welkom !
0 reacties