Hoe ga je als ouder om met de emoties van je jonge kind?
Je kent het wel. Je bent in een goed gesprek, of loopt door een drukke winkel, en ineens… je kind barst los in een stortvloed van emoties. Huilen, schreeuwen, stampvoeten. Voor jouw kind bestaat op dat moment niets anders. De wereld lijkt even te vergaan.
En jij? Hoe reageer je?
Dat is best een uitdaging. Want emoties van je kind roepen vaak ook iets op in jou. Misschien voel je je overrompeld, boos, machteloos of schaam je je voor de mensen om je heen. Misschien merk je dat je zelf ook wordt meegesleurd in de storm. En weet je? Dat is heel normaal. Je bent mens. En ook jij hebt je eigen binnenwereld, met je eigen triggers.
Emoties verdragen: een belangrijke vaardigheid
Kinderen hebben emoties nodig. Het is een essentieel deel van hun ontwikkeling. Juist door hun emoties te uiten, bouwen ze aan hun innerlijke kracht en eigenheid. Ze leren voelen wat van hen is. Wat belangrijk is. Wat pijn doet. Waar hun grenzen liggen.
Als ouder ben je de veilige bedding waarin je kind mag oefenen met voelen. Daarvoor is het belangrijk dat jij – hoe spannend soms ook – leert verdragen dat jouw kind soms heel boos, verdrietig, blij of opgewonden kan zijn. Emoties mogen er zijn.
Begrip in plaats van onderdrukken
Wat kinderen nodig hebben, is dat hun emoties erkend worden. Niet weggemaakt, niet weggelachen, niet gesust. Maar echt gezien.
Afhankelijk van de leeftijd kun je je kind ook helpen om te begrijpen waarom het zich zo voelt. Emoties zijn soms net stemmetjes vanbinnen – “het is niet eerlijk!”, “ik hoor er niet bij!”, “niemand luistert naar mij!” – en als je kind leert die te herkennen, hoeft het er niet meer in te verdrinken.
Je leert je kind dan niet dat het niet mag voelen, maar hoe het kan voelen – met aandacht, met taal, en met begrip.
Vind jouw eigen houding
Om je kind te kunnen begeleiden, vraagt het van jou dat je ook naar je eigen emoties leert kijken. Zeker in zo’n heftig moment is het niet eenvoudig om je eigen gevoelens even op pauze te zetten en er helemaal voor je kind te zijn. Maar dat is wel de uitnodiging. Niet perfect, maar wel met bereidheid.
Later, als de storm is gaan liggen, kun je jouw eigen gevoelens aandacht geven. Wat raakte je? Wat maakte je onrustig of boos? Wat vertelt dit moment jou over jezelf?
Als jij als ouder jouw emoties serieus neemt, geef je daarin het voorbeeld. Je laat zien dat emoties er mogen zijn én dat je er niet in hoeft te blijven hangen.
Spreken met de juiste toon
Kinderen willen zich verstaan voelen. In een emotioneel moment helpt het om hun gevoelens te benoemen in woorden die passen bij hun leeftijd en beleving. Niet te groot, niet te klein. Je kind aanspreken als écht kind, op een toon die resoneert met wie het is.
Bijvoorbeeld: “Je bent boos, hè? Ik snap dat je dat zo voelt.” Die woorden kunnen magie zijn. Want in die erkenning ligt rust, verbinding, thuiskomen. Je kind hoeft niet te vechten voor gezien worden – het ís gezien.
Kinderen hoeven zich niet volwassen te gedragen
Soms hoor je het nog wel eens: “Gedraag je nou eens!” Maar wat bedoelen we daar eigenlijk mee?
Vaak wordt er onbewust bedoeld: “Houd je in, pas je aan, laat je gevoel niet zo zien.” Maar kinderen zijn geen kleine volwassenen. Ze hebben geen behoefte aan afgedwongen beheersing. Ze hebben behoefte aan liefde, ruimte en speelruimte – letterlijk en figuurlijk.
Ze leren door te spelen. Door te vallen en op te staan. Door grenzen te ontdekken en emoties te voelen. En ze hebben jou nodig – als voorbeeld, als bedding, als veilige haven.
Wat vertelt het jou?
Misschien is de grootste uitnodiging wel deze: durf je te kijken naar wat de emoties van je kind bij jou raken?
Wat gebeurt er in jou als je kind overstuur is? Waar voel je spanning, weerstand, schaamte of onmacht? Wat vertelt dat jou over je eigen innerlijke kind? Over hoe jij geleerd hebt om met emoties om te gaan?
Elke uitbarsting van je kind kan een spiegel zijn. Een kans om ook bij jezelf stil te staan. Om jouw emotionele binnenwereld te helen – stukje bij beetje.
Emoties als wegwijzers
Ook jouw emoties verdienen aandacht. Ze hoeven niet onderdrukt of weggeduwd te worden. Wat jij voelt, wil gezien worden – met zachtheid, met liefde.
Wanneer je je emoties durft te omarmen zonder erin te verdwalen, ontstaat er ruimte. Inzicht. Vrijheid. Dan leef je vanuit je eigen licht. En juist dát is het mooiste geschenk dat je je kind kunt geven: een ouder die voelt, leeft, en leert – elke dag opnieuw.
Als je een luisterend oor of praktische hulp wil of een helder licht wil laten schijnen op de relatie met jouw kind. Weet je van harte welkom. Ik heb veel met kinderen en ouder kind relaties gewerkt en samen met mijn man onze drie kinderen groot gebracht.
0 reacties